дадава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дадава́нне
Р. дадава́ння
Д. дадава́нню
В. дадава́нне
Т. дадава́ннем
М. дадава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дадава́нне ср.

1. дода́ча ж.;

2. мат. прибавле́ние;

3. добавле́ние, прибавле́ние;

4. приложе́ние;

1-4 см. дадава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дадава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дадаваць — дадаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дада́ць, -да́м, -дасі́, -да́сць; -дадзі́м, -дасце́, -даду́ць; -да́й; -да́дзены; зак.

1. каго-што і чаго. Даць, зрабіць, сказаць і пад. ў дадатак да чаго-н.

Астатнія грошы дадам заўтра.

2. што да чаго. Сказаць або напісаць у дадатак да чаго-н.

Да сказанага нечага д.

3. што да чаго. Прыкласці, далучыць.

Да заявы д. медыцынскае заключэнне.

4. што да чаго. Скласці лікі.

Да пяці д. чатыры.

|| незак. дадава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць.

|| наз. дадава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даме́шка ж.

1. (дадаванне) Béimischung f -, -en, Zúsatz m -es, -sätze;

2. (заканчэнне) ábschließendes Úmrühren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

докла́дывание​II (добавление) даклада́нне, -ння ср., дакла́дванне, -ння ср., дадава́нне, -ння ср.; дакла́д, -ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dodawanie

dodawani|e

н.

1. прыбаўленне, дадаванне;

2. мат. складанне;

znak ~a — плюс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дода́ча ж.

1. (действие) дадава́нне, -ння ср.;

2. (то, что додано) дада́так, -тку м., дада́ча, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адарыза́цыя

(ад лац. adorare = рабІ́ць пахучым)

1) дадаванне да газу пахучых рэчываў, якія б сігналізавалі пра яго выцяканне з газаправода або пасудзіны;

2) распыленне ў паветры памяшкання рэчываў з прыемным пахам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адарыза́цыя

(ад лац. odorare = рабіць пахучым)

1) дадаванне да газу пахучых рэчываў, якія б сігналізавалі пра яго выцяканне з газаправода або пасудзіны;

2) распыленне ў паветры памяшкання рэчываў з прыемным пахам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)