давя́зваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. давя́зваю давя́зваем
2-я ас. давя́зваеш давя́зваеце
3-я ас. давя́звае давя́зваюць
Прошлы час
м. давя́зваў давя́звалі
ж. давя́звала
н. давя́звала
Загадны лад
2-я ас. давя́звай давя́звайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час давя́зваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

давя́зваць несов., в разн. знач. довя́зывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

давя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да давязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

давяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак., што.

1. Закончыць вязанне чаго-н.

Д. шкарпэткі.

2. Закончыць звязванне чаго-н.

Д. снапы.

|| незак. давя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

довя́зывать несов.

1. давя́зваць;

2. (чулки и т. п.) давя́зваць, дарабля́ць, даро́бліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

давя́званне ср. довя́зывание; см. давя́зваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)