давяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак., што.

1. Закончыць вязанне чаго-н.

Д. шкарпэткі.

2. Закончыць звязванне чаго-н.

Д. снапы.

|| незак. давя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

давяза́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. давяжу́ давя́жам
2-я ас. давя́жаш давя́жаце
3-я ас. давя́жа давя́жуць
Прошлы час
м. давяза́ў давяза́лі
ж. давяза́ла
н. давяза́ла
Загадны лад
2-я ас. давяжы́ давяжы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час давяза́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

давяза́ць сов., в разн. знач. довяза́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

давяза́ць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вяжа; заг. давяжы; зак., што.

1. Закончыць вязанне чаго‑н. Давязаць рукавіцы.

2. Закончыць звязванне. Давязаць снапы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

давя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да давязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

довяза́ть сов.

1. давяза́ць, мног. падавя́зваць;

2. (чулки и т. п.) давяза́ць, мног. падавя́зваць, дарабі́ць, падарабля́ць, падаро́бліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падавя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Давязаць усё, многае. Падавязваць кофтачкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насо́к, ‑ска, м.

1. Пярэдняя частка абутку, панчох і пад. Востры насок бота. // Пярэдняя частка ступні. [Андрэй] то кідаўся ўпрысядкі, то ўздымаўся на наскі і хвацка ішоў за дзяўчынай. Дуброўскі. Зарэцкі падняўся з крэсла, паківаўся на насках і выйшаў з пакоя. Хомчанка.

2. Пярэдняя частка якога‑н. прадмета (звычайна вузкая). Насок напільніка. □ Пракос ад пракосу аддзяляўся густою бародкаю травы, якое не падцінаў насок касы... Гартны.

3. Памянш. да нос; маленькі нос.

4. пераважна мн. (на́скі, ‑оў). Тое, што і шкарпэткі. Шура разувае чаравік, здымае .. насок. Навуменка. Ён пакаваў чамадан, а яна спяшалася давязаць яму наскі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)