давучы́ць, -вучу́, -ву́чыш, -ву́чыць; -ву́чаны; зак.

1. каго-што. Давесці навучанне каго-н. да канца.

Д. сына.

2. што. Вывучыць што-н. поўнасцю або да якой-н. мяжы.

Д. табліцу множання.

Д. урок.

Д. паэму да другога раздзела.

|| незак. даву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

давучы́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. давучу́ даву́чым
2-я ас. даву́чыш даву́чыце
3-я ас. даву́чыць даву́чаць
Прошлы час
м. давучы́ў давучы́лі
ж. давучы́ла
н. давучы́ла
Загадны лад
2-я ас. давучы́ давучы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час давучы́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

давучы́ць сов., в разн. знач. доучи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

давучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго-што.

1. Правучыць каго‑н. да канца, да якога‑н. тэрміну, класа, курса і пад. Давучыць дзяцей да вясны. □ Мачыха не выгнала.. [Каці] з хаты, а карміла, апранала і нават давучыла яе. Гаўрылкін.

2. Давесці вывучэнне чаго‑н. да канца, да якой‑н. мяжы. Давучыць табліцу множання. Давучыць верш да сярэдзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

давучы́ць

1. (да якога-н тэрміну) bis zu éinem gewíssen Termín léhren [áusbilden];

2. (давесці вывучэнне да канца, сярэдзіны):

давучы́ць верш да сярэ́дзіны die érste Hälfte des Gedíchtes lérnen; das Gedícht zur Hälfte lérnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

доучи́ть сов. давучы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да давучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даву́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад давучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Давучыць усіх, многіх або ўсё, многае. Падавучваць сваіх вучняў. Падавучваць ролі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

doszkolić

зак. давучыць; павысіць кваліфікацыю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)