даво́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даво́рваю даво́рваем
2-я ас. даво́рваеш даво́рваеце
3-я ас. даво́рвае даво́рваюць
Прошлы час
м. даво́рваў даво́рвалі
ж. даво́рвала
н. даво́рвала
Загадны лад
2-я ас. даво́рвай даво́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час даво́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даво́рваць несов. допа́хивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да даараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даво́рваць zu Énde áckern [pflügen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

допа́хивать несов. даво́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. даворваць — даараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даво́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да даарацца.

2. Зал. да даворваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

doorywać

незак. даворваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)