даво́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. даво́рванне
Р. даво́рвання
Д. даво́рванню
В. даво́рванне
Т. даво́рваннем
М. даво́рванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

даво́рванне ср. допа́шка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. даворваць — даараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

допа́шка ж. даво́рванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)