да́вний да́ўні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

давний

Том: 7, старонка: 224.

img/07/07-224_1069_Давний.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

даўне́йшы

1. давни́шний, да́вний, пре́жний, старода́вний, стари́нный;

2. сравнит. ст. бо́лее да́вний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

веково́й (многолетний) векавы́; (очень давний) адве́чны, спрадве́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заматере́лый

1. уст. узмужне́лы, ста́лы;

2. (закоренелый) закаране́лы; (закоснелый) закасне́лы; (застарелый) застарэ́лы; (давний) да́ўні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застарэ́лы

1. (давний, неизлечимый) застаре́лый;

з. рэўматы́зм — застаре́лый ревмати́зм;

2. разг. устаре́вший, устаре́лый;

~лыя — ме́тады устаре́вшие (устаре́лые) ме́тоды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Да́ўні, даўно́ (БРС). Рус. да́вний, укр. да́вній, польск. dawny, чэш. dávný, dávní, серб.-харв. да́ван, ст.-слав. давьнъ. Прасл. *davьnъ ’даўні’ утварэнне ад асновы *davě ’нядаўна; сёння раніцай; раней; даўно’ і г. д. (гл. у Трубачова, Эт. сл., 4, 198). Параўн. ст.-інд. dáviya‑ ’далей’, лац. dū‑r‑are ’вытрымліваць, працягвацца’, грэч. δηρόν ’доўга’ і г. д. Гл. Фасмер, 1, 480–481; Бернекер, 1, 181; Трубачоў, там жа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

да́ўні да́вний, давни́шний;

◊ спра́ва ~няя — де́ло про́шлое;

у часы́ ~нія — во вре́мя о́но;

з ~ніх часо́ў, з ~няй пары́ — с да́вних пор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)