даберма́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
даберма́н |
даберма́ны |
| Р. |
даберма́на |
даберма́наў |
| Д. |
даберма́ну |
даберма́нам |
| В. |
даберма́на |
даберма́наў |
| Т. |
даберма́нам |
даберма́намі |
| М. |
даберма́не |
даберма́нах |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
доберма́н (порода собак) даберма́н, -на м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
доберма́н-пи́нчер (порода собак) даберма́н-пі́нчар, род. даберма́на-пі́нчара м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)