дабе́льванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дабе́льванне
Р. дабе́львання
Д. дабе́льванню
В. дабе́льванне
Т. дабе́льваннем
М. дабе́льванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дабе́льванне ср. добе́ливание, добе́лка ж.; см. дабе́льваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дабе́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. дабельваць — дабяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

добе́ливание дабе́льванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

добе́лка ж., прост. дабе́льванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)