гіпю́р, -у, м.

Карункавая тканіна з выпуклым узорным малюнкам.

|| прым. гіпю́равы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіпю́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. гіпю́р
Р. гіпю́ру
Д. гіпю́ру
В. гіпю́р
Т. гіпю́рам
М. гіпю́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гіпю́р, -ру м., текст. гипю́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіпю́р, ‑у, м.

Карункавая тканіна з выпуклым узорным рысункам.

[Фр. guipure.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпю́р м. (гатунак карункаў) Gipüre f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гіпю́р

(фр. guipure)

карункі з выпуклым узорам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гипю́р текст. гіпю́р, -ру м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)