гіпнаты́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. гіпнаты́зм
Р. гіпнаты́зму
Д. гіпнаты́зму
В. гіпнаты́зм
Т. гіпнаты́змам
М. гіпнаты́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гіпнаты́зм, -у, м.

1. Сукупнасць з’яў, якія ўзнікаюць пры гіпнозе.

2. перан. Здольнасць уздзейнічаць на каго-н.

|| прым. гіпнаты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гіпнаты́зм, -му м. гипноти́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіпнаты́зм, ‑у, м.

1. Сукупнасць з’яў (павышаная ўнушальнасць, самнамбулізм і інш.), якія ўзнікаюць пры гіпнозе.

2. Уст. Тое, што і гіпноз (у 1 знач.). Лячэнне гіпнатызмам.

3. перан. Здольнасць уздзейнічаць на каго‑н. Гіпнатызм музыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпнаты́зм

(фр. hypnotisme, ад гр. hypnos = сон)

сукупнасць з’яў, якія ўзнікаюць пры гіпнозе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гипноти́зм гіпнаты́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hypnotism

[ˈhɪpnə,tɪzəm]

n.

1) гіпнатызава́ньне n., гіпнатыза́цыя f.

2) гіпнаты́зм -у m.

3) стан гіпно́зу, гіпно́з -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)