гіграфі́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гіграфі́т гіграфі́ты
Р. гіграфі́та гіграфі́таў
Д. гіграфі́ту гіграфі́там
В. гіграфі́т гіграфі́ты
Т. гіграфі́там гіграфі́тамі
М. гіграфі́це гіграфі́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гіграфі́т м., бот. гигрофи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гигрофи́т бот. гіграфі́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіграфі́ты, ‑аў; адз. гіграфіт, ‑а, М ‑фіце, м.

Спец. Расліны, якія растуць у месцах павышанай вільготнасці.

[Ад грэч. hydrós — вільготны і phytón — расліна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)