гы́рканне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гы́рканне гы́рканні
Р. гы́ркання гы́рканняў
Д. гы́рканню гы́рканням
В. гы́рканне гы́рканні
Т. гы́рканнем гы́рканнямі
М. гы́рканні гы́рканнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гы́рканне ср.

1. рыча́ние;

2. перен., разг. рыча́ние, ря́вканье;

1, 2 см. гы́ркаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гы́рканне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гыркаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Тразора Мурза рве, а Мурзу рве Тразор! У момант гырканне узнялі такое, Ажно гудзе ўвесь двор. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гы́ркацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).

Сварыцца з кім-н., лаяцца.

|| наз. гы́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гы́ркаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Пра сабаку: пагрозліва вурчаць.

Гыркаў сабака.

2. перан. Груба гаварыць, бурчаць (разм.).

Г. на дзяцей.

|| аднакр. гы́ркнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. гы́рканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гыркані́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і гырканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

snarl​1 [snɑ:l] n.

1. бурча́нне, гы́рканне

2. ры́канне, рык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

growl​1 [graʊl] n.

1. ры́канне, роў (пра жывёл); гы́рканне (пра сабаку)

2. бурча́нне, бу́ркат

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рыча́ние ср. рыка́нне, -ння ср., рык, род. ры́ку м.; (рёв) роў, род. ро́ву м.; (собаки) гы́рканне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тырр, тыр-р — выклічнік, выражае грукат хутка ад’язджаючага воза, раптоўны гром, нечаканы трэск ад падзення дробных прадметаў, гук пры разбіванні посуду, адначасовы стрэл з ружжаў (Нас.), перадае стук па штыкецінах: палкыю па кольліх тыр‑р (мсцісл., Нар. лекс.). Гукапераймальны імітатыў з інтэнсіўным значэннем, утвораны шляхам падваення апошняга гука, параўн. укр. вурр — пра гырканне сабакі пры звычайным вур (Смаль-Стоцкі, Приміт., 62, 148). Гл. таксама тыр-тыр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)