Гу́шчына

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Гу́шчына
Р. Гу́шчына
Д. Гу́шчыну
В. Гу́шчына
Т. Гу́шчынам
М. Гу́шчыне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Гушчына (в., Горацкі р-н) 7/594

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Гушчына А. І. 7/156; 11/187

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

гушча́нь Густы лес, зараснік з густым травастоем; забалочанае месца, дзе цяжка прайсці (Слаўг.). Тое ж гушчына́, гушчы́нь, гушчыня́, гушчэнь (Слаўг.), гушчэча (БРС), гушчыно (Віл.), гушчыня́ (Лёзн.).

□ ур. Гушчыно (балота) каля в. Засценкі Віл.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)