гу́тніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гу́тніцкі гу́тніцкая гу́тніцкае гу́тніцкія
Р. гу́тніцкага гу́тніцкай
гу́тніцкае		 гу́тніцкага гу́тніцкіх
Д. гу́тніцкаму гу́тніцкай гу́тніцкаму гу́тніцкім
В. гу́тніцкі
гу́тніцкага		 гу́тніцкую гу́тніцкае гу́тніцкія
гу́тніцкіх
Т. гу́тніцкім гу́тніцкай
гу́тніцкаю		 гу́тніцкім гу́тніцкімі
М. гу́тніцкім гу́тніцкай гу́тніцкім гу́тніцкіх

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гу́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Рабочы, які працаваў на гуце, вырабляў шкло.

|| прым. гу́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)