гусці́ць

‘рабіць што-небудзь гусцейшым’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гушчу́ гу́сцім
2-я ас. гу́сціш гу́сціце
3-я ас. гу́сціць гу́сцяць
Прошлы час
м. гусці́ў гусці́лі
ж. гусці́ла
н. гусці́ла
Загадны лад
2-я ас. гусці́ гусці́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час гу́сцячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гусці́ць

‘рабіць што-небудзь гусцейшым’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гушчу́ гусці́м
2-я ас. гусці́ш гусці́це
3-я ас. гусці́ць гусця́ць
Прошлы час
м. гусці́ў гусці́лі
ж. гусці́ла
н. гусці́ла
Загадны лад
2-я ас. гусці́ гусці́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час гусцячы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гусці́ць

‘рабіць што-небудзь гусцейшым’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гушчу́ гусці́м
2-я ас. гусці́ш гусціце́
3-я ас. гусці́ць гусця́ць
Прошлы час
м. гусці́ў гусці́лі
ж. гусці́ла
н. гусці́ла
Загадны лад
2-я ас. гусці́ гусці́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час гусцячы́

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагусці́ць, ‑гушчу, ‑гусціш, ‑гусціць; зак., што.

Разм. Зрабіць густым больш, чым патрэбна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загусці́ць, ‑гушчу, ‑гусціш, ‑гусціць; зак., што.

Разм. Зрабіць густым або занадта густым. Загусціць цеста. Загусціць пасевы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)