гу́сельны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гу́сельны гу́сельная гу́сельнае гу́сельныя
Р. гу́сельнага гу́сельнай
гу́сельнае		 гу́сельнага гу́сельных
Д. гу́сельнаму гу́сельнай гу́сельнаму гу́сельным
В. гу́сельны (неадуш.)
гу́сельнага (адуш.)		 гу́сельную гу́сельнае гу́сельныя (неадуш.)
гу́сельных (адуш.)
Т. гу́сельным гу́сельнай
гу́сельнаю		 гу́сельным гу́сельнымі
М. гу́сельным гу́сельнай гу́сельным гу́сельных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гу́сельны гу́сельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́сельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гусляў, прызначаны для іх. Гусельныя струны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́слі, -яў.

Мнагаструнны шчыпковы музычны інструмент славянскіх народаў.

|| прым. гу́сельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́сельный гу́сельны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)