гурма́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гурма́ гу́рмы
Р. гурмы́ гу́рмаў
Д. гурме́ гу́рмам
В. гурму́ гу́рмы
Т. гурмо́й
гурмо́ю		 гу́рмамі
М. гурме́ гу́рмах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гурма́, -ы́, ж. (разм.).

Шумлівая група людзей, ватага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гурма́ ж., обл. гурьба́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гурма́, ‑ы́, ж.

Разм. Тое, што і гурба́. Адчыніліся дзверы і ў клуб увалілася цэлая гурма кабет і мужчын. Сачанка. Голыя дзеці за вёскай у рэчцы — скачуць, смяюцца нястомнай гурмой. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гурба́, гурма́ разм

1. (група, гурт) Grúppe f -, -n; Háufen m -s, -; Schar f -, -en;

ісці́ гурбо́й in Scháren gehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сядла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Надзяваць і прымацоўваць сядло на спіну (каня, асла і пад.). І зноў на світанку Мы коней сядлалі. Хведаровіч. // Садзіцца верхам. Помню, Часта гарбы іх [валуноў] сядлала Басаногая наша гурма. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гурт м

1. гл гypба, гурма

2. (статак жывёлы) Hérde f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

swarm​1 [swɔ:m] n.

1. рой; чарада́, пло́йма, гурма́;

a swarm of mosquitoes рой камаро́ў

2. мно́ства; нато́ўп;

a swarm of children нато́ўп дзяце́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гурьба́ ж., разг. гурба́, -бы́ ж., гурт, род. гу́рту м., чарада́, -ды́ ж., гурма́, -мы́ ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свал м.

1. см. сва́лка​ 1—3;

2. (скопление людей) прост. нато́ўп, -пу м.; сці́жма, -мы ж., гурма́, -мы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)