гура́ль

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гура́ль гура́лі
Р. гура́ля гура́ляў
Д. гура́лю гура́лям
В. гура́ля гура́ляў
Т. гура́лем гура́лямі
М. гура́лю гура́лях

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гура́ль гура́ль, -ля м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гура́лі, ‑яў; адз. гураль, ‑я, м.; гуралька, ‑і, ДМ ‑льцы; мн. гуралькі, ‑лек; ж.

Мясцовая назва некаторых этнічных груп палякаў, якія жывуць у Карпатах на граніцы з Чэхаславакіяй.

[Польск. górali.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

góral

м. горац; гураль (жыхар Татраў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)