гумі́навы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гумі́навы гумі́навая гумі́навае гумі́навыя
Р. гумі́навага гумі́навай
гумі́навае		 гумі́навага гумі́навых
Д. гумі́наваму гумі́навай гумі́наваму гумі́навым
В. гумі́навы (неадуш.)
гумі́навага (адуш.)		 гумі́навую гумі́навае гумі́навыя (неадуш.)
гумі́навых (адуш.)
Т. гумі́навым гумі́навай
гумі́наваю		 гумі́навым гумі́навымі
М. гумі́навым гумі́навай гумі́навым гумі́навых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гумі́навы

(ад лац. humus, humi = зямля, глеба);

г-ыя кіслоты — арганічныя злучэнні, высокамалекулярныя аморфныя рэчывы, якія выкарыстоўваюцца пры вырабе свінцовых акумулятараў, як стымулятары росту раслін, састаўныя часткі ўгнаенняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)