гу́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гу́мка гу́мкі
Р. гу́мкі гу́мак
Д. гу́мцы гу́мкам
В. гу́мку гу́мкі
Т. гу́мкай
гу́мкаю
гу́мкамі
М. гу́мцы гу́мках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гу́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

1. Кавалачак гумы для сцірання напісанага.

2. Прагумаваная тасьма, а таксама шнур з гумавымі ніткамі.

|| прым. гу́мкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́мка ж. рези́нка, ла́стик м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́мка, ‑і, ДМ ‑мцы; Р мн. ‑мак; ж.

Разм.

1. Кавалачак гумы для сцірання напісанага; сцірка.

2. Гумавая нітка, а таксама тасьма, шнур з гумавымі ніткамі.

•••

Жавальная гумка — спецыяльнае рэчыва, прызначанае для жавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́мка ж

1. (для сцірання) Radergummi m -s, - і -s;

2.:

жава́льная гу́мка Kugummi m;

3. (гумавая тасьма) Gmmiband n -(e)s, -bänder

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рези́нка гу́мка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ла́сцік, -у, м.

1. Гумка для сцірання напісанага алоўкам.

2. Баваўняная тканіна, якая ўжыв. звычайна на падкладку.

Ласцікавая падкладка.

|| прым. ла́сцікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

chewing gum [ˈtʃu:ɪŋˌgʌm] n. жава́льная гу́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

eraser [ɪˈreɪzə] n. AmE гу́мка, сці́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gumka

ж.

1. гумка;

2. сцірка;

3. жарг. прэзерватыў, гумка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)