гумары́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гумары́стка гумары́сткі
Р. гумары́сткі гумары́стак
Д. гумары́стцы гумары́сткам
В. гумары́стку гумары́стак
Т. гумары́сткай
гумары́сткаю		 гумары́сткамі
М. гумары́стцы гумары́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гумары́стка ж. юмори́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гумары́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да гумарыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гумары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Аўтар або выканаўца гумарыстычных твораў.

2. Чалавек, схільны да гумару.

|| ж. гумары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. гумары́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

юмори́стка в разн. знач. гумары́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

humorist

[ˈhju:mərɪst]

n.

гумары́ст -а m., гумары́стка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)