гума́ннасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. гума́ннасць
Р. гума́ннасці
Д. гума́ннасці
В. гума́ннасць
Т. гума́ннасцю
М. гума́ннасці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гума́ннасць ж. гума́нность

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гума́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гуманнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гума́ннасць ж. Humanität f -, Ménschlichkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гума́нны, -ая, -ае.

Чалавекалюбівы, дабрачынны, прасякнуты павагай да людзей.

Гуманныя мэты.

|| наз. гума́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чалавекалю́бства, -а, н.

Любоў да людзей; міласэрнасць, гуманнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гума́нность гума́ннасць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

humanism [ˈhju:mənɪzəm] n. гумані́зм; гума́ннасць, чалаве́чнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чалавекалю́бства, ‑а, н.

Кніжн. Любоў да людзей, чалавецтва; гуманнасць. Гуманізм, чалавекалюбства — неад’емная якасць савецкіх людзей. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

humanitrność

ж. гуманнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)