гумава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; незак., што.

Насычаць гумай, прарызіньваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гумава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. гуму́ю гуму́ем
2-я ас. гуму́еш гуму́еце
3-я ас. гуму́е гуму́юць
Прошлы час
м. гумава́ў гумава́лі
ж. гумава́ла
н. гумава́ла
Загадны лад
2-я ас. гуму́й гуму́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час гуму́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гумава́ць несов. прорези́нивать, рези́нить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гумава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; незак., што.

Пакрываць, насычаць гумай ​1; рызініць. Гумаваць тканіну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gum

I [gʌm]

1.

n.

1) каме́дзь f. (густы́ кле́йкі сок некато́рых дрэ́ваў)

2) смалі́стае выдзяле́ньне (смала́, жыві́ца)

3) жу́йка f., жава́льная гу́мка

4) клей на канвэ́рце, ма́рцы

5) каўчу́к -у́ m., гу́ма f.

6) каме́днае дрэ́ва

2.

v.t.

1) скле́йваць, кле́іць; гумава́ць, насыча́ць гу́май ткані́ну

2) пэ́цкаць кле́йкім рэ́чывам (цуке́ркай)

3.

v.i.

выдзяля́ць смалу́, кле́іцца, рабі́цца кле́йкім

II [gʌm]

1.

n., often gums

дзясна́ f., pl. дзя́сны

2.

adj.

дзя́сенны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)