гуле́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. гуле́ц гульцы́
Р. гульца́ гульцо́ў
Д. гульцу́ гульца́м
В. гульца́ гульцо́ў
Т. гульцо́м гульца́мі
М. гульцу́ гульца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гуле́ц, -льца́, мн. -льцы́, -льцо́ў, м.

Удзельнік якой-н. гульні (спартыўнай, картачнай і пад.), ігрок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гуле́ц, -льца́ м., разг. игро́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гуле́ц, ‑льца, м.

Разм. Удзельнік якой‑н. гульні. Новая прыгода паддала гульцам весялосці, бо накіравала іх думкі ў другі бок ад азарту, троху зменшыла палкую цікавасць да картаў. Гарэцкі. // Любіцель гуляць у што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуле́ц м Spíeler m -s, -;

гуле́ц збо́рнай краі́ны Nationálspieler m;

запасны́ гуле́ц Ersátzmann m -(e)s, -männer;

першакла́сны гуле́ц Spítzenspieler m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гарадо́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Гулец у гарадкі.

|| ж. гарадо́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

игро́к гуле́ц, -льца́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карцёжнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Заўзяты гулец у карты.

|| ж. карцёжніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. карцёжніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gambler [ˈgæmblə] n. гуле́ц, карцёжнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

golfer [ˈgɒlfə] n. гуле́ц у гольф

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)