гудо́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гудо́чны гудо́чная гудо́чнае гудо́чныя
Р. гудо́чнага гудо́чнай
гудо́чнае		 гудо́чнага гудо́чных
Д. гудо́чнаму гудо́чнай гудо́чнаму гудо́чным
В. гудо́чны
гудо́чнага		 гудо́чную гудо́чнае гудо́чныя
гудо́чных
Т. гудо́чным гудо́чнай
гудо́чнаю		 гудо́чным гудо́чнымі
М. гудо́чным гудо́чнай гудо́чным гудо́чных

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гудо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

1. Механічны свісток, які падае сігналы.

Паравозны г.

2. Працяжны аднастайны гук свістка ці сірэны.

Выходзіць па гудку.

|| прым. гудо́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)