гугня́вы, -ая, -ае.

Які гаворыць у нос.

|| наз. гугня́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гугня́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гугня́вы гугня́вая гугня́вае гугня́выя
Р. гугня́вага гугня́вай
гугня́вае		 гугня́вага гугня́вых
Д. гугня́ваму гугня́вай гугня́ваму гугня́вым
В. гугня́вы (неадуш.)
гугня́вага (адуш.)		 гугня́вую гугня́вае гугня́выя (неадуш.)
гугня́вых (адуш.)
Т. гугня́вым гугня́вай
гугня́ваю		 гугня́вым гугня́вымі
М. гугня́вым гугня́вай гугня́вым гугня́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гугня́вы гнуса́вый, гнусли́вый, гундо́сый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гугня́вы, ‑ая, ‑ае.

Які гаворыць або спявае ў нос. Прыгожая маладая дзяўчына не хацела ісці замуж за нелюбімага, ды можа яшчэ якога-небудзь гугнявага .. старога. Краўчанка. // Які мае непрыемнае насавое адценне (пра голас, гаворку). Натоўп людзей не слухаў гугнявага чытання, якое зрывалася на крык. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гугня́вы näselnd

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гугни́вый гугня́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнуса́вый гугня́вы, гамза́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнуса́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Гугнявы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гундо́сы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які гаворыць у нос; гугнявы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гамза́ты, ‑ая, ‑ае.

Абл. Гугнявы. З кухні пачуў Карызна гамзатае брынканне гітары. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)