губны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. губны́ губна́я губно́е губны́я
Р. губно́га губно́й
губно́е		 губно́га губны́х
Д. губно́му губно́й губно́му губны́м
В. губны́ (неадуш.)
губно́га (адуш.)		 губну́ю губно́е губны́я (неадуш.)
губны́х (адуш.)
Т. губны́м губно́й
губно́ю		 губны́м губны́мі
М. губны́м губно́й губны́м губны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

губны́ гл. губа¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

губны́ в разн. знач. губно́й;

~на́я пама́да — губна́я пома́да;

г. гармо́нік — губна́я гармо́ника (гармо́шка);

○ ~ныя гу́кі — лингв. губны́е зву́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

губны́ ​1, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае адносіны да губы ​1. Губныя мышцы. // Прызначаны для губ. Губная памада.

2. Які вымаўляецца пры ўдзеле губ; лабіяльны (пра гукі). Губныя зычныя.

•••

Губны гармонік гл. гармонік.

губны́ ​2, ‑ая, ‑ое.

Гіст. Які мае адносіны да губы ​3. Губны стараста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

губны́

1. Líppen-;

губна́я пама́да Líppenstift m -(e)s, -e;

2. лінгв labiál;

губны́ гук Líppenlaut m -(e)s, -e, Labiál m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зу́бна-губны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зу́бна-губны́ зу́бна-губна́я зу́бна-губно́е зу́бна-губны́я
Р. зу́бна-губно́га зу́бна-губно́й
зу́бна-губно́е		 зу́бна-губно́га зу́бна-губны́х
Д. зу́бна-губно́му зу́бна-губно́й зу́бна-губно́му зу́бна-губны́м
В. зу́бна-губны́ (неадуш.)
зу́бна-губно́га (адуш.)		 зу́бна-губну́ю зу́бна-губно́е зу́бна-губны́я (неадуш.)
зу́бна-губны́х (адуш.)
Т. зу́бна-губны́м зу́бна-губно́й
зу́бна-губно́ю		 зу́бна-губны́м зу́бна-губны́мі
М. зу́бна-губны́м зу́бна-губно́й зу́бна-губны́м зу́бна-губны́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

гу́бна-губны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гу́бна-губны́ гу́бна-губна́я гу́бна-губно́е гу́бна-губны́я
Р. гу́бна-губно́га гу́бна-губно́й
гу́бна-губно́е		 гу́бна-губно́га гу́бна-губны́х
Д. гу́бна-губно́му гу́бна-губно́й гу́бна-губно́му гу́бна-губны́м
В. гу́бна-губны́ (неадуш.)
гу́бна-губно́га (адуш.)		 гу́бна-губну́ю гу́бна-губно́е гу́бна-губны́я (неадуш.)
гу́бна-губны́х (адуш.)
Т. гу́бна-губны́м гу́бна-губно́й
гу́бна-губно́ю		 гу́бна-губны́м гу́бна-губны́мі
М. гу́бна-губны́м гу́бна-губно́й гу́бна-губны́м гу́бна-губны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

губа́¹, -ы́, мн. гу́бы і (з ліч. 2, 3, 4) губы́, губ, Д -а́м, ж.

Скурна-мускульная рухомая складка, якая ўтварае край рота.

Верхняя г.

Сціснуць губы.

Кусаць губы (таксама перан.: выражаць злосць, незадавальненне).

|| памянш. гу́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

|| прым. губны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́бна-губны́ лингв. гу́бно-губно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́бна-губны́, ‑ая, ‑ое.

Які ўтвараецца збліжэннем або змыканнем губ; білабіяльны (пра гукі мовы). Губна-губны зычны «б».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)