губити

Том: 7, старонка: 189.

img/07/07-189_0928_Губити.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Губі́ць ’губіць’ (БРС, Нас., Бяльк.). Параўн. рус. губи́ть, укр. губи́ти, польск. gubić, чэш. hubiti, серб.-харв. гу̀бити, балг. гу́бя. Прасл. *gubiti (аблаўтная форма да *gъb‑; параўн. гнуць < *gъbnǫti). Гл. Фасмер, 1, 469; Трубачоў, Эт. сл., 7, 188–189. Параўн. літ. gùbti ’гнуцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)