грэ́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Грэшны чалавек.

|| ж. грэ́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грэ́шнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грэ́шнік грэ́шнікі
Р. грэ́шніка грэ́шнікаў
Д. грэ́шніку грэ́шнікам
В. грэ́шніка грэ́шнікаў
Т. грэ́шнікам грэ́шнікамі
М. грэ́шніку грэ́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грэ́шнік м. гре́шник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грэ́шнік, ‑а, м.

Грэшны чалавек. Праведніку — у рай ляжыць дарога, Грэшніку — у пекла: выбірай. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэ́шнік м. Sünder m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гре́шник грэ́шнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грэ́шніца, ‑ы, ж.

Жан. да грэшнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wrongdoer [ˈrɒŋˌdu:ə] n. fml

1. правапаруша́льнік, крыўдзі́цель

2. грэ́шнік; грэ́шніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sinner [ˈsɪnə] n. грэ́шнік; грэ́шніца;

saints and sinners святы́я і грэ́шнікі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

grzesznik

м. грэшнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)