грыма́сніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. грыма́сніца грыма́сніцы
Р. грыма́сніцы грыма́сніц
Д. грыма́сніцы грыма́сніцам
В. грыма́сніцу грыма́сніц
Т. грыма́сніцай
грыма́сніцаю		 грыма́сніцамі
М. грыма́сніцы грыма́сніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грыма́сніца ж., разг. грима́сница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыма́сніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да грымаснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыма́снік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто любіць рабіць грымасы.

|| ж. грыма́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грима́сница разг. грыма́сніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)