грыма́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. грыма́к грымакі́
Р. грымака́ грымако́ў
Д. грымаку́ грымака́м
В. грыма́к грымакі́
Т. грымако́м грымака́мі
М. грымаку́ грымака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грыма́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Удар кулаком, кухталь.

Надаваць грымакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыма́к, -ка́ м., разг. тума́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыма́к, ‑а, м.

Разм. Удар кулаком; кухталь. Надаваць грымакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грыма́к м разм Fáustschlag m -(e)s, -schläge;

даць каму-н грыма́ка́ j-m éinen Fáustschlag versétzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

szturchaniec

м. штуршок; кухталь; грымак

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Лупа́к ’грымак, кухталь’ (ТС). Да лупі́ць 1 ’лупцаваць’. Аб суфіксе ‑ак гл. Сцяцко (Афікс. наз., 23–25).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Knuff

m -(e)s, Knüffe разм. грыма́к, кухта́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Сту́зак, стуза́н ‘грымак’ (ТС). Аналагічна да стусак, стусан з набліжэннем да тузаць, параўн. туза́н, туса́н. Гл. таксама наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тума́к​I (удар) разг. кухта́ль, -ля́ м., грыма́к, -ка́ м.;

дать тумака́ даць кухталя́ (грымака́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)