грызану́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. грызану́ грызанё́м
2-я ас. грызане́ш грызаняце́
3-я ас. грызане́ грызану́ць
Прошлы час
м. грызану́ў грызану́лі
ж. грызану́ла
н. грызану́ла
Загадны лад
2-я ас. грызані́ грызані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час грызану́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грызану́ць сов., однокр. грызну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грызану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Аднакр. да грызці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гры́зці, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; грыз, -зла; -зі́; незак.

1. каго-што. Кусаць зубамі што-н. цвёрдае.

Г. морквіну.

Г. костку.

2. перан., каго (што). Пастаянна папракаць, прыдзірацца, сварыцца.

3. перан. Не даваць спакою, мучыць.

Мяне грызе пакутлівая думка.

|| зак. разгры́зці, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; разгры́з, -зла; -зі́; -ы́зены (да 1 знач.).

|| аднакр. грызану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́; -ну́ць; -ні́.

|| наз. грызе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грызяну́ць сов., однокр., разг., см. грызану́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)