грыбае́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
грыбае́д |
грыбае́ды |
| Р. |
грыбае́да |
грыбае́даў |
| Д. |
грыбае́ду |
грыбае́дам |
| В. |
грыбае́да |
грыбае́даў |
| Т. |
грыбае́дам |
грыбае́дамі |
| М. |
грыбае́дзе |
грыбае́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
грыбае́д м., зоол. грибое́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грыбае́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Жук, які харчуецца грыбамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грибое́д зоол. грыбае́д, -да м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ГРЫБАЕ́ДЫ
(Mycetophagidae),
сямейства жукоў падатр. разнаедных. Каля 20 родаў і 200 відаў. Жывуць у грыбах і гнілой драўніне. Найб. вядомыя грыбаед двухкрапінкавы (Dacne bipustulata), грыбаед чырвонагаловы (Triplax russica). На Беларусі 12 відаў. Найб. пашыраны Litargus connexus і Mycetophagus quadripustulatus.
Даўж. 2—6,5 мм. Цела авальнае, слаба пукатае, укрыта тонкімі валаскамі. Афарбоўка ад светла-бурай да чорнай, надкрылы звычайна са светлым малюнкам. Лапкі ў самкі 4-членістыя, у самца пярэднія 3-членістыя. Лічынкі грыбаедаў прадаўгаватыя, з даволі вял. галавой і кароткімі нагамі; на заднім канцы цела кручкападобныя вырасты, загнутыя ўверх. Жывяцца пераважна грыбніцай (міцэліем).
т. 5, с. 469
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)