гру́шына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гру́шына |
гру́шыны |
| Р. |
гру́шыны |
гру́шын |
| Д. |
гру́шыне |
гру́шынам |
| В. |
гру́шыну |
гру́шыны |
| Т. |
гру́шынай
гру́шынаю |
гру́шынамі |
| М. |
гру́шыне |
гру́шынах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
гру́шына ж., обл. (отдельное дерево груши) гру́ша
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гру́шына і ігру́шына, ‑ы, ж.
Асобнае грушавае дрэва. Ігрушына ў квецені. □ А сёння грушына без хутара Стаіць бабылкай на мяжы. Барадулін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)