Verbum

анлайнавы слоўнік

гру́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	гру́пка	гру́пкі
Р.	гру́пкі	гру́пак
Д.	гру́пцы	гру́пкам
В.	гру́пку	гру́пкі
Т.	гру́пкай гру́пкаю	гру́пкамі
М.	гру́пцы	гру́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гру́пка ж., уменьш. гру́ппка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гру́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Памянш. да група (у 1, 3 знач.); невялікая група. Групка дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гру́па, -ы, мн. -ы, груп, ж.

1. Некалькі чалавек або прадметаў, жывёл, якія знаходзяцца блізка адзін ля аднаго.

Г. людзей.

Г. дамоў.

2. Сукупнасць людзей з агульнымі інтарэсамі, з адной прафесіяй і пад.

Г. студэнтаў.

3. Сукупнасць прадметаў, з’яў, рэчываў, аб’яднаных агульнымі адзнакамі.

Г.раслін.

|| памянш. гру́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

|| прым. групавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

grupka

ж. групка; купка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Klacks

m -es, - разм. гру́пка (людзей)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

trzódka

ж.

1. невялікі статак;

2. групка, купка;

3. жарт.. парафіяне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скары́цца, скаруся, скорышся, скорыцца; зак.

Разм. Тое, што і пакарыцца. Групка людзей, з’яднаных адзіным жаданнем — лепш, памерці, чым скарыцца, — трымала абарону Брэсцкай крэпасці. Гурскі. Паэт, звязаны дружбаю і клятвай з падпольшчыкамі, не скарыўся на допыце і не кінуў пяра. У. Калеснік. Бяда, відаць, зламала Кудзіна, і ён ужо крыху скарыўся перад абставінамі. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вандро́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які часта пераходзіць, пераязджае з месца на месца. Вандроўны статак жывёлы. Вандроўны кравец. □ У лазняку спынілася нейкая вандроўная групка немцаў, што адступалі да Бярэзіны... Мележ. // Які працуе не на пастаянным месцы; перасоўны. Вандроўны тэатр.

2. Уласцівы вандроўніку, звязаны з вандраваннем; вандроўніцкі. Вандроўнае жыццё.

3. Які не мае аселасці, вандруе з месца на месца; качэўны. Вандроўныя плямёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cluster

[ˈklʌstər]

1) гро́нка f., пучо́к -ка́ m.

a cluster of grapes — гро́нка вінагра́ду

a cluster of cherries — пучо́к ві́шняў

2) гру́па, ку́чка f.

a little cluster of houses — мала́я гру́пка дамо́ў

3) рой -ю (пчо́лаў)

4) зьбег зы́чных

1) расьці́ гро́нкамі

2) зьбіра́цца гру́памі, то́ўпіцца; стая́ць нато́ўпам, ці́снуцца, ці́скацца

3) зьбіра́ць у гру́пы або́ пучкі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)