грунто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

1. гл. грунтаваць.

2. Тое, што і грунт (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грунто́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. грунто́ўка
Р. грунто́ўкі
Д. грунто́ўцы
В. грунто́ўку
Т. грунто́ўкай
грунто́ўкаю
М. грунто́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грунто́ўка ж., спец. грунто́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грунто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. грунтаваць.

2. Тое, што і грунт (у 5 знач.). Клеявая грунтоўна. Масляная грунтоўна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грунто́ўка ж.

1. (грунтаванне) Grundíerung f -, -en;

2. гл. грyнтавая фарба

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Пакрываць грунтам (у 3 знач.).

Г. палатно.

|| зак. загрунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. грунтава́нне, -я, н. і грунто́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.

|| прым. грунто́вачны, -ая, -ае і грунтава́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грунто́вка спец. грунто́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

undercoat [ˈʌndəkəʊt] n. грунто́ўка (пад фарбу)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Grúndfarbe

f -, -n грунтава́я фа́рба, грунто́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Déckfarbe

f -, -n грунтава́я фа́рба, грунто́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)