грунто́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
грунто́вачны |
грунто́вачная |
грунто́вачнае |
грунто́вачныя |
| Р. |
грунто́вачнага |
грунто́вачнай
грунто́вачнае |
грунто́вачнага |
грунто́вачных |
| Д. |
грунто́вачнаму |
грунто́вачнай |
грунто́вачнаму |
грунто́вачным |
| В. |
грунто́вачны (неадуш.)
грунто́вачнага (адуш.) |
грунто́вачную |
грунто́вачнае |
грунто́вачныя (неадуш.)
грунто́вачных (адуш.) |
| Т. |
грунто́вачным |
грунто́вачнай
грунто́вачнаю |
грунто́вачным |
грунто́вачнымі |
| М. |
грунто́вачным |
грунто́вачнай |
грунто́вачным |
грунто́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
грунто́вачны спец. грунто́вочный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грунто́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць для грунтоўкі (у 1 знач.). Грунтовачны састаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.
Пакрываць грунтам (у 3 знач.).
Г. палатно.
|| зак. загрунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.
|| наз. грунтава́нне, -я, н. і грунто́ўка, -і, ДМ -о́ўцы, ж.
|| прым. грунто́вачны, -ая, -ае і грунтава́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
грунто́вочный спец. грунто́вачны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)