грудні́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. грудні́ца
Р. грудні́цы
Д. грудні́цы
В. грудні́цу
Т. грудні́цай
грудні́цаю
М. грудні́цы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грудні́ца, -ы, ж.

Запаленне грудных залоз; мастыт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грудні́ца ж., мед. грудни́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грудні́ца, ‑ы, ж.

Запаленне грудных залез.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГРУДНІ́ЦА,

хвароба, гл. Мастыт.

т. 5, с. 454

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

масты́т, -у, М -ты́це, м.

Запаленне малочнай залозы; грудніца.

|| прым. масты́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масты́т, ‑у, М ‑тыце, м.

Запаленне малочнай залозы; грудніца.

[Лац. mastitus ад грэч. mastós — сасок, грудзі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грудни́ца мед., текст. грудні́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

масты́т

(лац. mastitis, ад гр. mastos = сасок)

запаленне малочнай залозы; грудніца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Жыватні́ца ’нанос’, ’з вялікім жыватом’ (Сл. паўн.-зах.). Ад жывот > жывотны з суф. ‑іца ці непасрэдна (у другім знач.) з суф. ‑ніца. Назвы хвароб тыпу ветраніца, грудніца і назвы асоб тыпу каравайніца, смятанніца гл. Сцяцко, Афікс. наз., 111, 163–164.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)