грубіня́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. грубіня́
Р. грубіні́
Д. грубіні́
В. грубіню́
Т. грубінёй
грубінёю
М. грубіні́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грубіня́ ж., разг. толщина́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грубіня́, ‑і, ж.

Абл. Таўшчыня, паўната. Не зважаючы на ўсю грубіню сва[ёй] камплекцыі, гарадавы лёгка павярнуўся і кінуўся пасабляць ланцугу гарадавых. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)