грубава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грубава́ты грубава́тая грубава́тае грубава́тыя
Р. грубава́тага грубава́тай
грубава́тае		 грубава́тага грубава́тых
Д. грубава́таму грубава́тай грубава́таму грубава́тым
В. грубава́ты (неадуш.)
грубава́тага (адуш.)		 грубава́тую грубава́тае грубава́тыя (неадуш.)
грубава́тых (адуш.)
Т. грубава́тым грубава́тай
грубава́таю		 грубава́тым грубава́тымі
М. грубава́тым грубава́тай грубава́тым грубава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грубава́ты I грубова́тый; см. гру́бы

грубава́ты II сли́шком пло́тный; сли́шком то́лстый; см. грубы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грубава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Трохі грубы. Грубаваты голас. □ Дзедам старога называла ўся брыгада, і ў гэтай назве была нейкая пяшчотнасць, грубаватая, змешаная з адценнем .. лёгкай маладой насмешкі і пашаны. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грубава́ты ein bíss¦chen grob

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грубова́тый грубава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

nieokrzesany

грубаваты; нявыхаваны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gburowaty

грубаваты; грубы; няветлівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

gauche [gəʊʃ] adj.

1. нязгра́бны, недалу́жны, няўклю́дны

2. грубава́ты, нетакто́ўны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

uncivil

[ʌnˈsɪvəl]

adj.

1) грубава́ты; грубія́нскі, няве́тлівы

2) нецывілізава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перано́ссе, ‑я, н.

Верхняя частка носа ніжэй ілба паміж вачамі. Твар хлопец меў грубаваты, з.. шырокім носам і густымі бровамі, якія зрасліся на пераноссі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)