графі́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. графі́тны графі́тная графі́тнае графі́тныя
Р. графі́тнага графі́тнай
графі́тнае		 графі́тнага графі́тных
Д. графі́тнаму графі́тнай графі́тнаму графі́тным
В. графі́тны (неадуш.)
графі́тнага (адуш.)		 графі́тную графі́тнае графі́тныя (неадуш.)
графі́тных (адуш.)
Т. графі́тным графі́тнай
графі́тнаю		 графі́тным графі́тнымі
М. графі́тным графі́тнай графі́тным графі́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

графі́тны графи́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

графі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да графіту. Графітныя матэрыялы. // Зроблены з графіту, з графітам. Графітны аловак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графі́тавы, графі́тны Graphít-; graphíthaltig (які ўтрымлівае графіт)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

графі́т, -у, М -фіце, м.

1. Мінерал цёмнага колеру з класа самародных элементаў, разнавіднасць вугляроду, ужыв. для вырабу алоўкаў, змазачных матэрыялаў і пад.

2. Стрыжань у сярэдзіне алоўка.

|| прым. графі́тны, -ая, -ае і графі́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

графи́тный графі́тны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпы́л, ‑у, м.

Спец. Дробны вугальны або графітны пыл, якім прысыпаюць унутраную паверхню ліцейнай формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)