графі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. графі́н графі́ны
Р. графі́на графі́наў
Д. графі́ну графі́нам
В. графі́н графі́ны
Т. графі́нам графі́намі
М. графі́не графі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

графі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Шкляная пасудзіна з вузкім доўгім горлам для вады, сокаў і пад.

|| памянш. графі́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. графі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

графі́н м. графи́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

графі́н, ‑а, м.

Шкляная пасудзіна з вузкім доўгім горлам для вады або віна.

[Ад іт. caraffina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графі́н м. Karáffe f -, -n; Wásserflasche f -, -n (для вады)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

графі́н

(ад іт. caraffma)

шкляная пасудзіна з вузкім доўгім горлам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Графі́н ’графін’ (БРС). Рус. графи́н. Відавочна, у бел. мове запазычанне непасрэдна з рус. (< ням. Karaffine або франц. carafine; крыніцай з’яўляецца іт. caraffina, запазычанае з араб. крыніцы). Гл. Фасмер, 1, 453; Шанскі, 1, Г, 163.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

графи́н графі́н, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

carafe [kəˈræf] n. графі́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

karafka

ж. графін

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)