графо́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па графалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

графо́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. графо́лаг графо́лагі
Р. графо́лага графо́лагаў
Д. графо́лагу графо́лагам
В. графо́лага графо́лагаў
Т. графо́лагам графо́лагамі
М. графо́лагу графо́лагах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

графо́лаг м. графо́лог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

графо́лаг, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца графалогіяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графо́лаг

(ад графа- + -лаг)

спецыяліст у галіне графалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

графо́лог графо́лаг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schríftsachverständige

sub m -n, -n экспе́рт-графо́лаг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)