графле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. графле́нне
Р. графле́ння
Д. графле́нню
В. графле́нне
Т. графле́ннем
М. графле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

графле́нне ср., см. ліне́енне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

графле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. графіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

графі́ць, -флю́, -фі́ш, -фі́ць; -фі́м, -фіце́, -фя́ць; -флёны; незак., што.

Разлінейваць на графы (у 1 знач.).

|| зак. разграфі́ць, -флю́, -фі́ш, -фі́ць; -фі́м, -фіце́, -фя́ць.

|| наз. графле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

графле́ние ліне́енне, -ння ср., графле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)