грата

Том: 7, старонка: 141.

img/07/07-141_0667_Грата.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Персона грата 8/397

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

персона грата

т. 12, с. 300

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Персона нон грата 8/397

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

персона нон грата

т. 12, с. 300

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

персо́на гра́та

(лац. persona grata = пажаданая асоба)

1) дыпламат, чыя кандыдатура на дыпламатычны пост адобрана ўрадам той краіны, куды ён накіраваны;

2) перан. асоба, да якой ставяцца прыхільна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

персо́на нон гра́та

(лац. persona non grata = непажаданая асоба)

1) дыпламатычны прадстаўнік, які не карыстаецца давер’ем з боку ўрада дзяржавы, куды ён прызначаны;

2) перан. асоба, якая не карыстаецца прыхільнасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

персо́на гра́та

(лац. persona grata = пажаданая асоба)

1) дыпл. асоба, чыя кандыдатура на дыпламатычны пост адобрана ўрадам той краіны, куды яна накіравана;

2) перан. асоба, да якой ставяцца прыхільна.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

персо́на нон гра́та

(лац. persona non grata = непажаданая асоба)

1) дыпламатычны прадстаўнік, які не карыстаецца давер’ем з боку ўрада дзяржавы, куды ён прызначаны;

2) перан. якая не карыстаецца прыхільнасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

персо́на ж. персо́на;

○ персо́на гра́та — персо́на гра́та;

персо́на нон гра́та — персо́на нон гра́та;

◊ ула́снай ~най — шутл., ирон. со́бственной персо́ной

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)