грані́чны, -ая, -ае.

1. гл. граніца.

2. Максімальны, найвышэйшы, крайні.

Гранічная хуткасць.

Гранічная сціпласць.

|| наз. грані́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грані́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грані́чны грані́чная грані́чнае грані́чныя
Р. грані́чнага грані́чнай
грані́чнае		 грані́чнага грані́чных
Д. грані́чнаму грані́чнай грані́чнаму грані́чным
В. грані́чны (неадуш.)
грані́чнага (адуш.)		 грані́чную грані́чнае грані́чныя (неадуш.)
грані́чных (адуш.)
Т. грані́чным грані́чнай
грані́чнаю		 грані́чным грані́чнымі
М. грані́чным грані́чнай грані́чным грані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грані́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грані́чны грані́чная грані́чнае грані́чныя
Р. грані́чнага грані́чнай
грані́чнае		 грані́чнага грані́чных
Д. грані́чнаму грані́чнай грані́чнаму грані́чным
В. грані́чны (неадуш.)
грані́чнага (адуш.)		 грані́чную грані́чнае грані́чныя (неадуш.)
грані́чных (адуш.)
Т. грані́чным грані́чнай
грані́чнаю		 грані́чным грані́чнымі
М. грані́чным грані́чнай грані́чным грані́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грані́чны преде́льный;

~ная ху́ткасць — преде́льная ско́рость;

~ная тэмперату́ра — преде́льная температу́ра;

~нае напру́жанне то́ку — преде́льное напряже́ние то́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да граніцы (у 1 знач.). Гранічныя капцы.

2. Максімальны, найвышэйшы, крайні. Чэхаўская прастата, яснасць, лаканічнасць і гранічная кароткасць захаплялі маладога беларускага пісьменніка Якуба Коласа. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грані́чны Grenz-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грані́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Лінія, якая раздзяляе тэрыторыі сумежных дзяржаў.

Дзяржаўная г.

◊

За граніцай — у замежных дзяржавах.

За граніцу — у замежныя дзяржавы.

З-за граніцы — з замежных дзяржаў.

|| прым. грані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грани́чный уст. грані́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грані́чна нареч. преде́льно; см. грані́чны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грані́чнасць ж. преде́льность; см. грані́чны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)