грані́льнік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
грані́льнік |
грані́льнікі |
| Р. |
грані́льніка |
грані́льнікаў |
| Д. |
грані́льніку |
грані́льнікам |
| В. |
грані́льнік |
грані́льнікі |
| Т. |
грані́льнікам |
грані́льнікамі |
| М. |
грані́льніку |
грані́льніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
грані́льнік м., спец. грани́льник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
грани́льник тех. грані́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)