гра́нула, -ы, мн. -ы, -нул, ж. (спец.).

Невялікі цвёрды кавалачак якога-н. рэчыва ў выглядзе зерня ці камячка.

Камбікорм у гранулах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гра́нула

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. гра́нула гра́нулы
Р. гра́нулы гра́нул
Д. гра́нуле гра́нулам
В. гра́нулу гра́нулы
Т. гра́нулай
гра́нулаю		 гра́нуламі
М. гра́нуле гра́нулах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гра́нула ж., спец. гра́нула

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гра́нула спец. гра́нула, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гранула 3/604

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

гра́нула, ‑ы, ж.

Спец. Невялічкі цвёрды кусочак якога‑н. рэчыва ў выглядзе зерня або камячка.

[Ад лац. granulum — зярнятка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́нула ж. спец. Gránulum n -s, -la; Korn n -(e)s, Körner

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гра́нула

(лац. granulum = зярнятка)

1) цвёрды камячок якога-н. рэчыва ў форме зерня (напр. суперфасфату;

2) зярністае ўключэнне ў цытаплазме жывёльнай або расліннай клеткі;

3) адно з утварэнняў зярністай формы на паверхні Сонца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

granule [ˈgrænju:l] n. гра́нула;

coffee granules гра́нулы ка́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

агранулацыто́з

(ад а- + гранула + -цытоз)

хвароба, пры якой значна змяншаецца колькасць або поўнасцю адсутнічаюць агранулацыты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)