граміла - Пошук

грамі́ла

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грамі́ла

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грамі́ла, -ы, мн. -ы, -міл, м. (разм.).

1. Высакарослы грузны чалавек.

2. Бандыт, пагромшчык.

Фашысцкія грамілы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грамі́ла м. и ж., разг. громи́ла м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грамі́ла, ‑ы, м.

Разм. пагард.

1. Пра высакарослага грузнага чалавека. Прыгнуўшы галаву, граміла волатаўскага складу пераступіў парог і апынуўся ў пакоі допытаў. Колас.

2. Бандыт, пагромшчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грамі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

грамі́ла м разм Éinbrecher m -s, -; Plünderer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

громи́ла разг. грамі́ла, -лы м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bully¹ [ˈbʊli] n. хуліга́н; грамі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vandal [ˈvændl] n.

1. ва́рвар, ванда́л

2. AmE хуліга́н, грамі́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Verbum